"Açlık Oyunları Alaycı Kuş" filmini Tufan kardeşimle izledim bugün. Açlık oyunları denmiş ama içinde her türlü akıl oyunun döndüğü bir film olmuş güzeldi, biraz da saçmaydı pek film izlemeyi sevmem, film olmayı severim ön planda olan ben olmalıyım. Arkadan gitmek bana göre değil...

LİSEDEN ÜNİVERSİTE YAŞANTISINA GEÇMEK

Liseden üniversiteye geçerken çeşitlik zorluklar yaşadım;

Bunlardan bazıları her an nefeslerini ensende hissettiğin insanların yanında olmaması. Bir şeye ihtiyacın olduğundan danışabileceğin baban veya bir şeye üzüldüğünde omzunda ağlayacağın anneni yanında bulamıyorsun. Aslında benim için en büyük problemlerden biri de yemek oldu. Ben gün de 7-8 öğün yemek yiyen biriydim. Sporumla alakalı olarak çokta yemem gerekiyordu zaten. İzmir'e geldiğimde 95 kiloydum şuan 87 kiloyum. Şu an bu yayını yaparken bir kaç günlüğüne memlekete döndüm, tekrar 90 kiloyum. Alıştığımız yaşantıdan uzak olmak zorladı beni en çok. Memlekette yaptıklarımı İzmir'de yapamamak kısıtlamak günden güne moralimi bozuyordu. Fakat sonra arkadaşlarıma özellikle birine o kadar alıştım ki hiç zorluk çekmemeye başladım o günden itibaren İzmir'e geldiğim için mutlu bile oldum. 

Şuan için mutluyum İzmir'in her yerini keşfetmek,öğrenmek her bir zerresinde anım değil anılarımın olmasını istiyorum. İzmir'i artık seviyorum.